Rodział IV- Nieprzemyślane

Jechały bardzo długo. Jeszcze nigdy podróż jej się tak nie dłużyła. Oparła głowę o szybę i patrzyła za okno. Mijały  jakiś las. Nie był taki przejrzysty jak te lasy z pięknych widokówek i dużych zdjęć. Nie przedostawał się przez nie blask słońca i nie oświetlał runa leśnego. Nie był też tak niezwykle porośnięty jak te wszystkie puszcze. Przypominał raczej kilkudniowy zarost mężczyzny: nierównomierny i kujący. Krzaki porastały każdy zakamarek, a jeżyny broniły dostępu do wnętrza królestwa. Lekko zamknęła oczy. Było coraz ciemniej, a one ciągle jechały jakąś zabłoconą drogą.

- Proszę pani, daleko? -spytała  

- Jeszcze trochę, wytrzymaj. - powiedziała przez zęby.

Marina wypuściła głośno powietrze. Dopiero teraz zdała sobie sprawę, że wsiadła do samochodu z obcą osobą, nie ważne z jakiego powodu. Złapała się za głowę. Ma teraz wysiąść? Odpiąć pasy i opuścić samochód? I co później zrobi? Gdzie pójdzie?

- Spokojnie.- powiedziała cicho. - Nic mi się nie stanie.- dodała w myśli.

- Proszę pani, mogę o coś spytać?- powiedziała i spojrzała na swoją towarzyszkę.

- Jeśli musisz. -  powiedziała szybko i spojrzała na nią

- Czym pani się zajmuje? No bo wie pani, no tak sobie, no...

- Po pierwsze to mów mi Alfea.- przerwała jej- A po drugie jesteś ciekawska, tak?

Dziewczyna zaczerwieniła się. Nie chciała by kobieta tak to odebrała. Może w pewnym stopniu była ciekawska. Chciała wiedzieć z kim jedzie. Pewnie tłumaczyła sobie, że kiedy coś się dowie o jej towarzyszce to ona nie będzie już obca.

- W tym roku stuknie mi 38 lat. Uważam, że dopiero teraz zacznie się prawdziwe życie. - uśmiechnęła się lekko i wyjechały z lasu.

- A to dlaczego?- spytała zaciekawiona.

- Długo by opowiadać.- westchnęła.- A co tam u ciebie, mała.

- To co widać. - skomentowała krótko i spojrzała na swoje nogi.

- No to mi trochę poopowiadaj. - zachęciła ją i przyśpieszyła.

Wjechały do jakiegoś małego miasta.

- Nic nie mam do opowiadania. - upierała się przy swoim.

- W takim razie ja też. - skomentowała krótko.

Przez ponad pół godziny jechały w milczeniu. Marina usnęła.

- Mała wstawaj. - szturchnęła ją kobieta.- Chcesz odwiedzić mamę czy nie?!

Na te słowa zaspana dziewczyna szybo wyszła z samochodu. Wyprostowała swoją żółtą sukienkę. Przetarła oczy, przeciągnęła się i zamknęła z hukiem drzwi.

- Idziemy? - spytała.

- No tak. Nie stresuj się.- lekko ją przytuliła. - Wszystko będzie dobrze. 

W szpitalu było mnóstwo ludzi. Każdy każdego popychał, a kolejki piętrzyły się i piętrzyły. Jednak Alfea dość szybko zaprowadziła Marinę do sali. Szły starymi schodami. W powietrzu unosił się zapach chloru.

- Pokój numer 323. Pójdziesz sama?

- Yhm.- kiwnęła głową.

Zastanawiała się jak wygląda jej mama. Czy będzie przytomna? Czy ją pozna? Zaczęła biec.

Otworzyła drzwi i....

Pusto.

Białe szpitalne łóżko było puste. Przeszła przez wszystkie pokoje na tym piętrze. Nie było jej. Wróciła do sali numer 323.

Zapach chloru unosił się w powietrzu, a lampy raziły ją w oczy. Położyła się na łóżku i usnęła.

Otworzyła drzwi do domu. Od razu uderzył ją nieprzyjemny zapach. Mimowolnie skrzywiła się.

- Anna!- krzyknęła i usiadła na odrapanym fotelu.

- Słucham?- chuda blondynka stanęła i ,,przedarła się" przez kłęby dymu.

- Kawa.- powiedziała stanowczym tonem. - Jak tam zlecenie?

Na te słowa blondynka wyraźnie zesztywniała.

- Alfea.- wzięła głęboki oddech.- Dobrze, ale co z dziewczyną? - spytała, podała jej kawę i usiadła naprzeciwko niej.

- Zostawiłam ją w szpitalu.- skomentowała z nadludzkim spokojem.

- Żartujesz?!- wstała i zrobiła kilka kroków.

- Czym się tak pieklisz?- odstawiła pusty kubek.- To tylko dzieciak. Zwykła gówniara.

- I myślisz, że nie zacznie szukać swoich rodziców, co?- jej twarz przybrała odcień purpury.

- Oj, przeżywasz. Wykonałyśmy już zadanie.- wyprostowała nogi i położyła je na stole.

- A skutki? Ciągle o nich zapominasz. Jesteś nieodpowiedzialna!- krzyknęła.

- O nie Anno. - wstała i stłukła kubek. - Traktuję cię jak przyjaciółkę, ale nie zgodzę się z tobą. Mnie skutki już nie obchodzą. Jestem wolna. - powiedziała i poszła na górę.