Rozdział II- Zakazany owoc.

Zawsze mówią, że w miłym towarzystwie szybciej płynie czas. Może to i prawda, ale jeśli przed wyjściem na spacer najecie się za dużo słodyczy to da wam to swe znaki. W jej brzuchu stworzyła się niebezpieczna mikstura, która tykała jak bomba.  

Gabrysia wcale nie słuchała chłopaka i wydawała się nieobecna. Bolał ją brzuch i czuła, że zaraz zwymiotuje.  Po za tym okazało się, iż założenie sukienki w taki wietrzny dzień nie jest najlepszym pomysłem. Wiatr ciągle zawiewał jej sukienkę i przez to czuła się speszona.  Musiała ją ciągle trzymać jedną ręką, przez co nie mogła co chwilę poprawiać swoich włosów. Było to jej swego rodzaju przyzwyczajenie. Ciągle poprawiała włosy. Nieważne jak były ułożone, chciała by ciągle wyglądały idealnie. Jej mama stwierdziła kiedyś, ze zetnie jej je na łyso. Dziewczyna była bliska depresji. Bardzo dbała o swoje kosmyki. Regularnie chodziła do fryzjera na podcinanie końcówek, myła je specjalnymi szamponami i nakładała na nie różne specyfiki.  Było to dla niej coś bardzo ważnego. Ważniejszego niż makijaż czy ładne ubrania.

Mieli iść do wsi, w której mieszka Oskar lecz tym razem miała być to nietypowa droga. Prowadziła przez las.  Stwierdzili, iż mają dużo czasu, a ta droga jest dłuższa. Gabrysia nie chciała widzieć się z babcią chłopaka. Wychowywała go tylko ona i  miała bardzo kontrowersyjne poglądy, o których  cały czas chciała rozmawiać. Jednak Pni Janina była dobrą oraz przewrażliwioną osobą. Mimo swoich lat chodziła codziennie rano do lasu i zbierała grzyby bądź jagody, by później sprzedać je w mieście. Jej emerytura nie była pokaźna, ale musiała dorabiać by pokryć wszystkie koszta związane z nauką wnuka w mieście. Rodzice Oskara zginęli w wypadku samolotowym. Jechali na ślub brata mamy chłopaka. Miał może wtedy z sześć lat. Nie opowiadał o tym często, ponieważ za każdym razem uświadamiał sobie, że jest bardzo samotny.

Po prawej stronie jak i po lewej był las. Oczywiście nic dziwnego w tym nie było.  Las jak las. Jednak prawa część lasu była odgrodzona płotem.  Przykuło to uwagę dziewczyny. Czasem wracała tą drogą do domu ale albo gdzieś się śpieszyła, albo było ciemno i chciała jak najszybciej wrócić do domu. Jak człowiek się śpieszy to nie zwraca uwagi na inne rzeczy. Chce jak najszybciej osiągnąć  swój cel.
Zaciekawiona swoim ,,nowym” odkryciem podeszła do płotu. Był to raczej normalny płot, którym otoczone były prawie wszystkie działki w tej okolicy. Od strony ulicy były na nim jakieś bazgroły, namalowane czerwonym sprayem.  Były to raczej różnego rodzaju bluźnierstwa bądź jakieś pozbawione sensu wyznania miłosne.  Kto to w ogóle pisał?! Nie widziała sensu w tego typu napisach. Pewnie napisały to jakieś dzieci pod wpływem rówieśników albo jakiś używek. Z resztą co ją to obchodziło? Każdy ma swoje życie i tylko kiedy ktoś obcy się do niego wtrąca rodzą się kłótnie.
- Gabi- to był głos Oskara.- Słuchasz mnie- zadał pytanie podchodząc do niej i wytrącając ją z przemyśleń.
- Czemu tu nie można wejść- spytała nie reagując na jego wcześniejszą wypowiedź.
Wszystko co zakazane wzbudzało w niej ciekawość…jak w każdym z resztą. Zakazany owoc smakuje najlepiej. Wydaje się lepszy i inny od innych…chociaż czasem bywa taki sam. Podeszła do zardzewiałej bramy, która była zamknięta. Szarpnęła nią, ta jednak zaskrzypiała przeciągle i wróciła do swojego pierwotnego stanu.
- Nie zastanawiałem się nad tym- odparł po chwili. – Chcesz tam wejść- spytał lekko zdziwiony.
Spojrzała na niego z uśmiechem i złapała za rękę.  Wiedział co oznacza ten uśmiech. Po co się pytał?!
- Oczywiście- powiedziała szczęśliwa.- Pomożesz mi przejść przez płot?
Chłopak przewrócił teatralnie oczyma, ale nie potrafił jej odmówić. Uśmiechnęła się jeszcze szerzej. W tym dniu zdarzy się wreszcie coś fajnego, a nie tylko siedzenie w domu z rodzicami.  Rzeczy, które są spontaniczne z reguły są najlepsze!
Ponownie stwierdziła, iż założenie sukienki to był zły pomysł. Prawie jej nie podarła o wykruszony kawałek płotu.
Kiedy postawiła nogi na ziemi oniemiała z zachwytu. Ten las był śliczny. Nie był zarośnięty, nie było w nim pełno jeżyn i innych kujących roślin, które zatruwały życie, i drapały nogi do krwi. Drzewa były ułożone równo i były dość grube. Dominowały  buki, dęby, lecz dało się dostrzec też sosnę bądź modrzewie. Była widoczna ścieżka, która prowadziła w głąb lasu.
- Idziemy- złapała chłopaka za rękę i pocałowała go w policzek.- Tu jest tak romantycznie.
Dopiero kiedy to powiedziała zwrócił uwagę na magię tego miejsca. Zachodzące słońce z trudem przeciskało się, przez bujne korony drzew, tworząc piękne, różnobarwne poświaty. Przy akompaniamencie ptaków i cichym wietrze wszystko nabierało innego, można rzec, że głębszego klimatu.
- Widzisz, bo ja taki romantyk jestem- zażartował.
Uśmiechnęła się tylko szerzej i ścisnęła jego rękę.
Szli wzdłuż ścieżki. Byli przekonani, że ten las należy do kogoś w okolicy. Wieś nie była duża, wiec wszyscy znali się bez większego problemu. W dodatku obok tego lasu stał, piękny nowoczesny dom. Gabrysi przeszło przez myśl, że może do tego państwa należy ów skrawek ziemi. Lubiła ich, a jej mama ostatnimi czasy przychodziła do nich i pożyczała ,,marchewkowe przepisy”.
Zaczarowani magią tego miejsca i swoją obecnością dwoje zakochanych szło przed siebie, nie zwracając zupełnie uwagi na to, że płot nagle zniknął, a za nimi wyrosły krzaki, których Gabi z całego serca nienawidziła.

 Hej! :) :)

Przepraszam, za błędy. Jestem tylko człowiekiem i mam prawo je popełniać.

Dziękuję bardzo (z całego serduszka) za komentarze pod rozdziałem I. Dało mi to mega wielką motywację do dalszego działania. Dziękuję.

No ten rozdział jeszcze jest taki....że nic się w nim nie dzieje, ale powoli zacznie. Obiecuję!

Chciałabym prosić, żeby Anonimowe komentarze się podpisywały.

Co do takich organizacyjnych spraw....raczej nic nie ma. Rozdziały będą się pojawiały m.in raz w tygodniu, ale mogą częściej (jak mi się będzie chciało, wiem jestem leniem)  ;) :).

Zapraszam do czytania i komentowania!

Pozdrawiam!

PS. Jeśli chcecie to możecie informować mnie o swoich najnowszych rozdziałach w zakładce ,,zaproś do siebie" bo czytam dużo blogów i ciężko mi czasem jest być ze wszystkimi na bieżąco;) :)