Wstęp ***

To co zakazane z reguły jest niedozwolone. Nie trzeba mieć umysłu geniusza by to pojąć. Rzecz w tym, że to co jest zakazane nie zawsze ma napisane, iż jest zakazane. To jest trochę nie fair! No bo kto może napisać w lesie ,,nie wchodzić”, a nawet jeśli jest tam tak napisane to większość to zlekceważy. No bo co może być w lesie?! Chyba tylko drzewa, które przy odpowiednim oświetleniu przypominają wielkich, śpiących strażników. Trudno jest ich obudzić…

Lasy są różne, ale każdy jest jak człowiek. Unikatowy, niepowtarzalny. Nigdzie nie ma takiej samej liczby drzew, krzewów, mchu…Każdy śpiewa swoją indywidualną historię. Za dnia jest ona kolorowa i barwna. Oświetlana ze wszystkich stron pięknymi barwami słońca. Czasem w nocy bywa zgryźliwa i mroczna.

To tylko wyobrażenie ludzi. Nic nie może być dobre i zaraz, bez żadnego powodu złe.

Lasy dzielą się na te mroczne i przyjacielskie. O mrocznych nie wiemy zbyt wiele. Są to te tereny, w które nikt się nie zapuści bo nie wiadomo co się może stać. Dlatego tamtego zimnego wieczoru weszła do lasu by uciec przed innymi. Drzewa były cienkie i chwiały się przy najmniejszym podmuchu wiatru.

To był dobry teren. Pełen urodzajnych ziem. Było dużo jagód, poziomek i jeżyn. Wokół roiło się od saren, dzików oraz zajęcy. Ptaki odgrywały swoje symfonie nawet sześć razy dziennie. Było idealnie. Człowiek czuł, że tworzy z naturą idealną harmonię, że są jednością.

Kiedy opuściła las on zmienił nagle swą naturę. Nie wiadomo czy to dlatego, że tu przyszła, czy dlatego, że coś tam zostawiła.

Wokół tej sporej części lasu wyrósł wielki mur, lecz nikt nie napisał na nim ,,NIE WCHODZIĆ”.

Teraz będzie cierpliwie czekał na swoją ofiarę. Udając niewinnego i nieświadomego wszelkich konsekwencji. Mydląc ludziom oczy i wabiąc śpiewem ptaków, które nie były już tak szczęśliwe jak kiedyś. Pewnie chcą ostrzec swym śpiewem zapatrzonych w piękno lasu przechodniów. Ale niestety nikt ich nie rozumie.

Hej, haj, hellow!
No i mamy wstęp.
Wiem jest krótki, ale ja nie przepadam za pisaniem wstępów. Stwierdziłam jednak, że muszę go napisać, bo później przyda się w dalszej części historii.
Dziękuję za komentarze pod OS! :) :) :*
Zachęcam Was do czytania i komentowania!
Za błędy przepraszam z całego serduszka!
Życzę miłego dnia!
Digital :)